De puist uitduwen
Na ongeveer 1000km rijden komen we aan in 'La Roque sur Pernes', een godvergeten frans gehucht met 400 inwoners, met als enigste troef dat het kort bij de kale berg ligt. Daar ook dus onze verblijfplaats en uitvalsbasis met zicht op de Ventoux.
'La Grange Neuve', een bed en stromend water, wat hebt ge nog meer nodig?
Kamer met uitzicht op de Mont Ventoux, dank zij het slechte weer was de top bijna constant door wolken omringd. (zei ik 'slecht weer'? kijk hier voor een voorsmaakje)
Daar tussen de wolken, onzichtbaar is de top, het einddoel.
Zo ziet frans beton er dus uit, kenners merken dadelijk de verschillen.
De registratiepost van Sporta. Binnen kreeg je een rugzak met je nummer voor je fiets, rugzak voor boven op de top en een RFID-tag voor aan je schoen voor tijdsregistratie. Verder nog allerhande boeken, tijdschriften, snacks, gels en een kontflap voor irritatie van een wrijvend zadel tegen te gaan.
Zaterdag morgend, onze pens vol sandwichen met choco en de fietsen na een laatste check helemaal klaar voor de berg op te stormen. Het zal enkele uren goed weer zijn, hier moeten we van profiteren om naar boven te rijden.
Hopla, 1u32m rijtijd of 1u34m totale tijd (bijvullen drinkbus bij de bevoorrading) later staan we boven, tussen de wolken in de ijzige wind kou te lijden.
Het is niet eenzaam aan de top, nog 2000 andere mensen gaan hier nog langskomen vandaag.
Ver kunnen we niet zien, het weerstation is zelfs niet eens goed zichtbaar! Lang is het niet uit te houden, dus snel de rugzak nemen, en warme droge kleren (bij) aandoen om naar beneden te rijden. Een beangstigende eerste 4km. De wolken geven geen goed zicht op de weg, scherpe haarspeldbochten verschijnen pas op enkele honderde meters, langs alle kanten komen fietsers en autos aangereden, de wind waait nog harder dan ooit en perst koude lucht door alle kleding. De fiets rilt mee van de koude en de wind, rondom om hoor je het geluid van piepende en knarsende remmen, naar beneden fietsen lijkt eerst nog vermoeiender te zijn dan naar boven.
Maar dan, eens door de wolken en weer een oneindige klare blik naar beneden kunnen we pas echt beginnen aan de afdaling. Met de ketting op het grootste verzet razen we naar benden, de teller star boven de 50km houdende persen we alles uit wat er uit te persen valt.
We zijn terug beneden, uiteindelijk rij ik die dag nog 80km bij elkaar. Moe, maar tevreden, de warme douche wacht.
'La Grange Neuve', een bed en stromend water, wat hebt ge nog meer nodig?
Kamer met uitzicht op de Mont Ventoux, dank zij het slechte weer was de top bijna constant door wolken omringd. (zei ik 'slecht weer'? kijk hier voor een voorsmaakje)
Daar tussen de wolken, onzichtbaar is de top, het einddoel.
Zo ziet frans beton er dus uit, kenners merken dadelijk de verschillen.
De registratiepost van Sporta. Binnen kreeg je een rugzak met je nummer voor je fiets, rugzak voor boven op de top en een RFID-tag voor aan je schoen voor tijdsregistratie. Verder nog allerhande boeken, tijdschriften, snacks, gels en een kontflap voor irritatie van een wrijvend zadel tegen te gaan.
Zaterdag morgend, onze pens vol sandwichen met choco en de fietsen na een laatste check helemaal klaar voor de berg op te stormen. Het zal enkele uren goed weer zijn, hier moeten we van profiteren om naar boven te rijden.
Hopla, 1u32m rijtijd of 1u34m totale tijd (bijvullen drinkbus bij de bevoorrading) later staan we boven, tussen de wolken in de ijzige wind kou te lijden.
Het is niet eenzaam aan de top, nog 2000 andere mensen gaan hier nog langskomen vandaag.
Ver kunnen we niet zien, het weerstation is zelfs niet eens goed zichtbaar! Lang is het niet uit te houden, dus snel de rugzak nemen, en warme droge kleren (bij) aandoen om naar beneden te rijden. Een beangstigende eerste 4km. De wolken geven geen goed zicht op de weg, scherpe haarspeldbochten verschijnen pas op enkele honderde meters, langs alle kanten komen fietsers en autos aangereden, de wind waait nog harder dan ooit en perst koude lucht door alle kleding. De fiets rilt mee van de koude en de wind, rondom om hoor je het geluid van piepende en knarsende remmen, naar beneden fietsen lijkt eerst nog vermoeiender te zijn dan naar boven.
Maar dan, eens door de wolken en weer een oneindige klare blik naar beneden kunnen we pas echt beginnen aan de afdaling. Met de ketting op het grootste verzet razen we naar benden, de teller star boven de 50km houdende persen we alles uit wat er uit te persen valt.
We zijn terug beneden, uiteindelijk rij ik die dag nog 80km bij elkaar. Moe, maar tevreden, de warme douche wacht.
Reacties
Ik zou dat ook wel kunnen hoor, maar heb daar zo geen zin in ;)
=> Haa, een franse WC natuurlijk!